Alle rechten voorbehouden. De gehele of gedeeltelijke reproductie is verboden zonder de toestemming van Marinus C. Gisolf en zonder bronvermelding

De Vakantie

Wij zetten de toerist centraal in het toeristisch gebeuren en bij de opbouw van de hele vakantie die een toerist heeft, gaan wij ook daar weer van uit. Wanneer we het woord “vakantie” gebruiken, denken we dus juist aan de toerist en de manieren, waarop hij het een en ander beleeft. In die zin kunnen we ons afvragen in hoeverre ‘toerisme‘ en ‘vakantie’ inderdaad verschillende begrippen zijn. Wel kunnen we hier al over loslaten, dat de ‘vakantie’ eigenlijk ‘toerisme’ is, maar dan gezien door de bril van de toerist.

Het hoogtepunt van de vakantie is omschreven als het beleven, met andere woorden de opname via de zintuigen van de zogenaamde belevings calorieën (BelCal), die daarna door de toerist tot een ervaring verwerkt worden. Deze opname van BelCal komt uit de zogenaamde belevingsbronnen (Belbron); toeristische attracties vallen hier onder. Op dit punt moet er wel duidelijk gemaakt worden, dat toeristen allerlei zaken beleven en dat vele van deze belevingen en hun resulterende ervaringen niet noodzakelijkerwijs uit toeristische attracties hoeven te komen. In elke omgeving die anders is dan de thuis omgeving (een gegeven in het toerisme), valt er overal wel wat te zien, te ruiken of, anders gezegd: dingen vallen op. Het toeristisch beleven betreft dus ook de omgeving, een plaatselijke bevolking, de kleuren van hun huizen of de geuren van gerechten. Wij kunnen dus alle belevingen en ervaringen verdelen in degene, die het resultaat zijn van een van tevoren geplande toeristische attractie (museum, canopy tour, skibaan bijv.) of door toevallige omstandigheden, zoals een landschap, een plaatselijke religieuze bijeenkomst of ook de mindere leuke, zoals een ongeluk of overstroming.

Er zijn dus bronnen, die alleen voor de toerist aangelegd zijn en andere, die deel uitmaken van het dagelijkse leven van een bevolking, zonder dat daarbij eigenlijk aan toerisme gedacht wordt.

Belevings Bronnen

Het beleven moge dan het kernpunt zijn, waarom een vakantie draait, het beperkt zich echter niet alleen tot de toeristische attracties en hun omgeving. Voor dat men bij een plaats komt, waar BelCal opgenomen kunnen worden – een zogenaamde Belevings Bron (Belbron) -, is er al een heel verhaal aan vooraf gegaan. In de zone van een Belbron overnacht men doorgaans en men maakt ook gebruik van een wegennet, restaurants of souvenirs winkeltjes. Deze hele infrastructuur, die in principe vooraf gaat aan de beleving van een specifieke Belbron, vormt een deel van die beleving. De hoofdbelbron is dan de reden, waarom een toerist naar die bestemming toe wilde gaan, oftewel het is de mogelijke ervaring, die de toerist oorspronkelijk zocht. Er zijn echter ook vele andere zaken waar een toerist van kan genieten buiten de hoofdbron om. Dit gebeurt door het creeëren van nevenbelbronnen naast de hoofdattractie, waar de toerist voor gekomen is. De toerist arriveert om een beroemde waterval te zien, maar tegelijkertijd kunnen de mensen rond deze belbron ook andere attracties creeëren. Daarnaast zijn er de dorpen, plaatselijke winkeltjes, een parkje, kerkje of tempel als potentiële Belbronnen. Er bevindt zich hier dus een scheiding tussen Belbronnen, die de reden vormen, waarvoor de toerist ergens naartoe gekomen is (de hoofdbron), en dan zijn er de Belbronnen, die los worden aangeboden als meerwaarde van een zone, en die BelBronnen, die onderweg voor het oprapen liggen en voor de toerist gratis BelCal opname kunnen betekenen, al naar gelang het hem uitkomt en wat hij onderweg tegenkomt. Wij noemen dit de Gedeelde Belbronnen, daar men deze deelt met de bevolking. Voor de toerist levert de BelCal opname al of niet een toeristische ervaring op, maar voor de bevolking vormt dezelfde bron ook opname van BelCal, maar de resulterende ervaringen zijn alledaagse als onderdeel van hun normale leven. Naast de drie genoemde Belbronnen is er nog een vierde soort, en dat betreft de bronnen, die geen echte toeristische infrastructuur erbij hebben en ook nooit voor toeristen uitgekozen zijn. Het kan een kudde schapen zijn die plotselin de weg oversteekt of men kan opeens een aardige ontmoeti9ng met mensen hebben. Wij noemen dit de toevallige Belbronnen, daar het de vraag is of de toerist ze kan vinden of niet. Ook de een ongeluk kan zo’n BelBron vormen.

Daarnaast stuiten we op een ander element, dat van groot belang in het toerisme is, om niet te zeggen eigenlijk een van de basis elementen van het toerisme vormt: de informatie voorziening. Aangezien de toerist zich in een andere omgeving bevindt dan zijn thuis omgeving, moet hij zich wel van het een en ander op de hoogte stellen. Hij moet er achter zien te komen, waar de (voor hem) mooie plekjes zitten en waar de leuke hotelletjes liggen. Inherent in het toerisme is deze informatie voorziening. Geen betere bron dan ter plekke en in het land van de vakantiebestemming kan de toerist doorgaans veel informatie vinden en ook reserveringen maken voor vele zaken die hij daar wil ondernemen. Dit betreft wat wij de wat gedetailleerdere informatie voorziening noemen, want er is nog een andere, namelijk die, waarop de toerist zijn oorspronkelijke keuze van de vakantie bestemming baseert en daardoor anders van aanvoer is. Plaatselijke informatie voorziening kan ook op commerciële basis geschieden en de vele lokale Tour Operators geven daar duidelijk blijk van. Het betreft dan gerichte informatie om de toerist over te halen het een en ander van tevoren bij hen te boeken.

In het land van bestemming kunnen we duidelijk alle steunpilaren van het begrip vakantie zien: de Beleving – BelBronnen – infrastructuren – plaatselijk vervoer – plaatslijke informatie voorziening.

Bij dit laatste punt denken we dan ook aan het aanbod, en mogelijkerwijs ook de verkoop van arrangementen.Voordat de toerist zijn BelCal kan gaan opnemen bij een BelBron, moet hij eerst naar het land of streek (in eigen land) gereisd zijn, daar het opnemen van BelCal overal wel kan, maar dan niet noodzakelijkerwijs onder het hoofdje ‘toerisme’ valt.

Het transport in het algemeen vormt hierdoor een inherent onderdeel van het toerisme en de vakantie. Dit transport – vliegtuig, trein of eigen auto bijvoorbeeld – kan ook al BelBronnen opleveren en reizen is soms op zich al een hele belevenis, alhoewel men wel merkt, dat van de uiteindelijke transport ervaringen er niet zo veel blijven hangen; deze vluchtige BelCal inname wordt gerekend onder de ‘oppervlakkige’ ervaringen, die vaak weer even snel vergeten worden.

Overigens nu we het over het transport van het land van herkomst naar de bestemming hebben (wat ook binnen het eigen land kan liggen), dan doelen we daarmee uiteraard ook op de reis weer terug – een verplicht onderdeel van het toerisme, daar het verblijven op een bestemming voor langere termijn (of zelfs jaren) niet meer onder het hoofdje toerisme valt.

In het land of streek van herkomst van de toerist bemoeien zich allerlei instanties, organisaties en bedrijven zich met de toerist. De functie is tweeërlei: ten eerste is er een commerciële interesse en daarnaast is er de functie van informatie voorziening, die er op gericht is de (potentiële) toerist van een zekere bestemming te overtuigen of door gewoon informatie te verlenen, die men kan oppiken of niet.

Hierbij komen we op het punt van het waarom een toerist voor een zekere bestemming gekozen heeft. In het land van herkomst van de toerist speelt zich de hele ontwikkeling van de keuze van een vakantie bestemming af. Onderdeel van de vele keuzes die een toerist moet maken, voordat hij eindelijk rustig met vakantie kan, is de beslissing hoeveel hij van tevoren geregeld wil zien of dat hij er meer geïnteresseerd in is zoveel mogelijk zaken op de bestemming zelf te regelen. Deze zaken betreffen allereerst de BelBronnen, waar hij op uit is, de plaatselijke atmosfeer die hij verwacht en het soort infrastructuur, die hij het prettigst vindt.

Het toeristisch aanbod in het algemeen of alle zaken die men voor een vakantie van tevoren kan regelen, kunnen verdeeld worden afhankelijk van het feit, van wie dit komt. Dat kan vanuit de bestemming zelf zijn, vanuit het land van herkomst van de toerist of vanuit de toerist, die besluit zelf allerlei dingen te gaan regelen.

Schematisch gaat dit er zo uitzien:

Tabel 1

Wie wat kan regelen in het toerisme

	Onderdeel	Omschrijving
1	Belevings bron	1A. Speciaal aangelegd met infrastructuur
		1B. Reeds bestaand met infrastructuur
		1C. Reeds bestaand zonder infrastructuur
		1D. Alles wat de toerist deelt met een Plaatselijke Bevolking
2	Infrastructuur	2A. Alles wat voor toeristen is aangelegd
		2B. Alles wat de toerist deelt met een Plaatselijke Bevolking
3	Transport	3A. Vanaf het land van herkomst
		3B. In het land van bestemming en van te voren gereserveerd
		3C. Openbaar vervoer of vervoer dat niet van tevoren gereserveerd kan worden
4	Informatie	4A. Via bedrijven of organisaties
		4B. Via familieleden, kennissen, vrienden of colega’s van de toerist
5	Overige diensten	5. Verzekeringen, credit cards, paspoorten

De kolom met de B slaat op het aanbod vanuit het land van Bestemming, en dan denken we aan hotels, die deze services aanbieden, de attracties zelf of plaatselijke reisburo’s. De kolom met de letter H heeft betrekking op het land van Herkomst van de toerist en omhelst reisogranisties, ‘tour operators’ , reiswinkels etc. Tenslotte betekent de T de Toerist zelf, die uiteraard een actieve inbreng heeft in wat hij zelf kan doen.

 

Dit is een globaal overzicht van wat men van tevoren kan regelen in het toerisme. Voor het aanbod vanuit het land van herkomst van de toerist is het dus van groot belang dat toeristen services van tevoren gereserveerd kunnen worden. Daartoe neemt een Tour Operator of welke reisorganisatie dan ook contact op met het desbetreffende hotel, transport bedrijf of toeristische attractie om reserveringen te maken en te betalen. Alle diensten, die niet van tevoren gereserveerd kunnen worden, kunnen dus in principe niet door de reisorganisaties van het land van herkomst aangeboden worden. Dit is een belangrijke observatie, want dit aanbod omvat al die BelBronnen, die ‘toevallig’ zijn, of tot het dagelijkse leven van een plaatselijke bevolking behoren. Wat Tour Operators en reiswinkels dus aanbieden zijn doorgaans alleen de hoofdattracties. Dit geldt uiteraard ook voor de bestemming: de eigenaren van hotels of attracties bieden die aan en krijgen reserveringen binnen. Daarnaast zijn er ook vele diensten die niet van tevoren gereserveerd kunnen worden en de toerist zelf moet regelen. In dat geval maakt de toerist gebruik van bestaande infrastructuren, die ook door plaatselijke mensen benut worden; belangrijke karakteristiek hierbij is, dat als de toerist er niet geweest was, deze diensten precies eender uitgevoerd zouden worden.

Nummer 1A betreft belevingsbronnen, die speciaal voor de toerist zijn aangelegd, en we kunnen hier bijvoorbeeld aan Disney World denken. Zowel Disney zelf als reisorganisaties in het buitenland bieden dit aan de toerist aan. Nummer 1B omhelst belevings bronnen die al bestaan, maar verder voor het toerisme zijn ontwikkeld en van meer infrastuctuur voorzien. Een voorbeeld hiervan is een Nationaal Park, waar een pad of weg is aangelegd, er gidsen aanwezig zijn en een restaurant, bijvoorbeeld. Punt 1C betreft een afgelegen strand, zonder hotels er omheen en doorgaans moeilijk bereikbaar, of een oud dorpje, waar wat toeristische infrastructuur betreft verder niets is. De ‘toevallige’ BelBronnen vallen hieronder. Er is dus ook niet van een eenduidige eigenaar sprake. Bij nummer 1D denken wij aan een belangrijk onderdeel van het toerisme: al die zaken, die tot de dagelijkse omgeving van een plaatselijke bevolking horen en die niet direct iets met het toerisme te maken hebben. De geuren en kleuren van een plaats vallen hieronder als ook de culturele uitingen van een bevolking; al deze zaken hebben geen specifieke eigenaar en zouden ook bestaan zonder toeristen. Met andere woorden gaat het om een stuk aanbod, dat door de investeerders in toerisme niet aangeraakt wordt en wij aanduiden met ‘gedeelde’ BrlBronnen.

Wat infrastructuur betreft, maken we ook hier onderscheid tussen wat specifieke eigenaren heeft en gereserveerd kan worden (2A) en die zaken, die met een bevolking gedeeld worden (2B). Onder 2A vallen de hotels, souvenirs, zwembaden etc., terwijl bij nummer 2B we onder andere aan winkels in het algemeen, kerk, ziekenhuis of kliniek denken.

Op het gebied van het transport is er eerst het transport van het land of streek van herkomst van de toerist naar de bestemming (3A) toe. In de meeste van de gevallen gaat het om georganiseerd vervoer per bus, trein of vliegtuig. Dit kan gereserveerd worden en valt dus onder de aanbods kant in het land van herkomst. Natuurlijk kan de toerist ook zelf met zijn auto naar een vakantie bestemming rijden, in welks geval deze optie dus van hem is. Verder is er het vervoer binnen het land of streek van bestemming (3B) wat ook aangeboden kan worden door de reisorganisties in het land van herkomst en in dit geval ook in het land van bestemming. De optie van een huurauto betekent ook hier, dat dit doorgaans van tevoren gereserveerd wordt en valt dus onder die aanbods kant. De toerist kan dit ook geheel zelf regelen, maar dit komt relatief veel minder voor.

Dan is er het vervoer dat niet gereserveerd kan worden (3C), zoals het openbaar vervoer, fietsen, bootjes, etc. In bijna alle gevallen moet dit plaatselijk geregeld worden en zelden kan dit voor de toerist gedaan worden. De toerist moet het allemaal zelf doen, vandaar dat hij alleen bij de aanbod kant genoemd staat.

Informatie voorziening uit de ‘officiële’ sector, zoals reisorganisaties, regerings instanties of internet bedrijven zijn allemaal van groot belang en wordt op brede schaal aangeboden (4A). Echter kan de toerist ook uit eigen kring putten (4B) en zich door vrienden of familieleden laten informeren.

Tenslotte zijn er nog een aantal algemene diensten (5), zoals Credit Cards, reisverzekeringen, paspoorten of inentingen die door de verschillende autoriteiten of reisorganisaties in het land van herkomst worden aangeboden.

Resumerend kunnen we zien, dat de toerist vanuit zijn huis een aantal zaken relatief makkelijk kan regelen via reisorganisaties in zijn moederland; de hoofd en neven Belbronnen die onder 1A en 1B vallen, hotels en andere infrastructuren zoals vermeld onder 2A. Dan is er het transport naar de bestemming toe (3A) en indien noodzakelijk wat vervoer bij de bestemming (3B). Andere zaken zoals algemene informatie (4A) of een reisverzekering (5) kunnen ook dicht bij huis aangeschaft worden. Mocht de toerist meer willen, dan kan men via internet of fax alsnog direct contact opnemen met de mensen op de plaats van bestemming (1C, 2A, 3B). Daarnaast zijn er vele zaken, die de toerist ter plekke moet zien te doen, en die zien we onder de punten 1D, 2B, 3C en 4B.

Hiermee hebben we het algemene vakantieaanbod rond, waar het de algemene diensten betreft die door de verschillende partijen worden aangeboden en wie wat kan regelen. Belangrijke elementen zijn dus de verdelingen in het aanbod vanuit het land van herkomst en de bestemming of vanuit de toerist zelf. Dan zijn er de vereisten of iets wel gereserveerd kàn worden en ook of de BelBron een specifieke eigenaar heeft of niet. Het hele in elkaar grijpen van de netwerken van een toeristische infrastructuur, internationaal transport en reiswinkels in het land van herkomst is een heel ingewikkelde zaak, waar tientallen partijen bij betrokken zijn, die allen op een of andere manier met elkaar te maken hebben en uitmaken, wat wij in het algemeen “toerisme” noemen.

De nadruk op het aanbod is van belang, daar er zovele instanties zijn, die zich ermee bemoeien om vakantie arrangementen voor de toerist te regelen. Dit hele aanbod wordt soms zelfs betiteld met de toeristen industrie, wat een wat ongelukkige benaming is, want het betreft slechts het aanbod van potentiële ervaringen en deze industrie produceert verder niets. De toerist moet zelf zijn BelCal opnemen en kan zelf beslissen waar en wanneer hij dat wil doen. In die zin is de toerist dus een centrale spil in wat wij het toerisme noemen, die zijn keuzes maakt of hij zaken voor hem geregeld wil zien of dat hij dat zelf doet.

De Vakantie Cyclus

Tot nu toe werd het toerisme voorgesteld met als uitgangspunt de zaak waar het allemaal om gaat: de beleving. In figuur 1 echter, hebben wij een chronologische weergave van het hele proces gemaakt.

De toerist begint links boven, waar hij de eerste informatie inwint voor de keuze van zijn bestemming en wat hij daar wil doen. Dan gaat hij door naar links onder, waar hij over kan gaan op de aanschaf van een of meerdere vakantie arrangementen, als ook het transport er naartoe – indien hij dit niet zelf wil uitvoeren in zijn auto, bijvoorbeeld. Vervolgens komt de toerist op de plaats van bestemming aan (rechts onder), waar hij verdere informatie krijgt of kan inwinnen en waar hij ook zelf arrangementen kan inkopen of waar hij opgevangen wordt door de agent van de reisorganisatie, waar hij in zijn thuisland het een of andere arrangement gekocht had. Tenslotte komt het grote moment, waar hij zo rijkhalzend naar uitgekeken heeft: de beleving. Daartoe maakt hij eerst gebruik van de plaatselijke infrastructuur in de vorm van hotels, bijvoorbeeld.

Aan het einde van zijn vakantie moet de toerist weer naar huis, waar hij vol verhalen aankomt en op die manier een soort ‘feedback’ geeft tegenover familieleden, kennissen en collega’s en ook aan reisorganisaties, waar hij mogelijkwijs arrangementen geboekt had. Deze verhalen, gebaseerd op zijn eigen reiservaringen, dienen dan later weer als informatie bron voor andere potentiële reizigers, zodat zij op hun beurt dezelfde cyclus kunnen doorgaan.

Het moge duidelijk zijn, dat ieder lijntje dat vanuit de toerist getrokken is, een band aangeeft met een netwerk van personen en zaken. De sociale cirkels van de toerist zijn al in elkaar grijpende netwerken, zo ook de verkeersbureau’s, algemene informatie op internet of via TV programma’s of films. Het zijn allemaal netwerken, waar de toerist gebruik van maakt en waaraan hij ontrekt, wat hij nodig heeft.

Ook onderling zijn vele netwerken in elkaar verstrengeld. De Touroperator (‘wholesaler’) onderhoudt nauwe contacten met luchtvaartmaatschappijen, met plaatselijke agenten of direct met de toeristische infrastructuren. Reiswinkels vallen terug op de Tour Operators. De belevings bronnen leveren ook op hun manier weer materiaal voor TV-programma’s of anderzins. Met andere woorden vormt het toerisme een buitengewoon ingewikkelde samenstelling van contacten, en bijna ieder vakje van bovenstaande figuur is wel op een of andere wijze – direct of indirect – betrokken bij alle andere vakjes.

Daarnaast moet men beseffen, dat ieder vakje niet alleen een titel is, maar in wezen ook al weer een ingewikkelde groepen netwerken vertegenwoordigt. Het duidelijkst is dat bij het hoofdje “infrastructuur”, wat niet alleen hotels omvat met alle diensten die erbij horen, maar ook losse restaurants, souvenirs, winkels, wegen, die speciaal voor toeristen aangelegd zijn, transport naar het hotel en uiteraard al het personeel dat bij deze activiteiten betrokken is. Iedere dienst behoort weer tot een aantal netwerken. Hetzelfde geldt voor de belevings bronnen, die hun contacten op allerlei niveau’s hebben.

De toerist komt in aanraking met een enorm aantal netwerken en doorgaans is de toerist de laatste persoon, die zich daar bewust van is. Waarom zou hij? In vele gevallen is het contact met een netwerk niet bewust en ook in ons normale dagelijkse leven staan we voortdurend bloot aan een hele hoop netwerken van allerlei allooi. Er zijn echter ook gevallen in het toerisme, waarbij het betrokken raken in een netwerken opeens wel duidelijk wordt en dit is wanneer er iets mis gaat: een paspoort wordt verloren en op dat moment merkt de toerist, dat er allerlei netwerken aan het werk gaan: de lokale agent (indien er iets van tevoren geboekt is), consulaten, fotografen, etc. Er zijn ook gevallen, dat het betrokken raken in netwerken wel een bewuste keuze is. De toerist, die een vakantie arrangement koopt bestaande uit het vervoer naar de bestemming, plaatselijk vervoer, een aantal overnachtingen en het bezoek aan toeristische attracties, weet heel goed, dat hij in een netwerk van contacten verzijld geraakt is en dat op het moment, dat hij zijn arrangement betaalt (ook al weer een netwerk – dit keer financieel) er allerlei mail berichten of faxen de wereld overvliegen om het een en ander gereserveerd te krijgen. Vele communicatie middelen komen in beweging om ervoor te zorgen, dat alles klaar is voor de dag van vertrek van de toerist.

Het is dit ingewikkeld samenspel van hele reeksen netwerken, dat eigenlijk inhoudt geeft aan het begrip toerisme. Het zou iets te ver gaan uitgebreid in te gaan op wat een netwerk eigenlijk is. Het moge duidelijk zijn, dat iedere persoon, instantie, roerend of onroerend goed op een of andere wijze in contact staat met andere. De relatie tussen al deze identiteiten, zoals we ze kunnen noemen, kan zich op allerlei niveau´s afspelen en zijn daarbij ook onderhevig aan hun doelstelling of gerichtheid. Contacten kunnen fysiek zijn (geschreven, internet of gesproken, bijvoorbeeld) of van abstractere aard, zoals op cultureel niveau, in de vorm van beelden of op basis van socioculturele uitingen. Sommige netwerken hebben duidelijke aanwijsbare contacten met andere en kunnen zelfs hele reeksen vormen, zoals het geval is bij een hotel, dat bijvoorbeeld via een lokale agent verkoopt, die op zijn beurt zijn klanten via een reisorganisatie uit het buitenland ontvangt, die weer samenwerkt met een serie reiswinkels. Het in ‘serie’ schakelen van netwerken vormt op deze manier een basis van het toerisme. Sommige reeksen netwerken hebben een nauwe samenwerking, andere hebben slechts oppervlakkig contact. Het moge duidelijk zijn, dat deze reeksen netwerken een veel ruimere blik voorstaan op het toerisme, dan de wat beperktere kijk van de toerist zelf op zijn vakantie.

Een andere zaak, die niet uit het oog verloren mag worden is het feit, dat bij een groot deel van wat wij in al zijn algemeenheid met het woord toerisme aanduiden, het om zaken gaat, die buiten het toerisme om ook bestaan zouden hebben. Het toerisme maakt gebruik van bestaande infrastructuren, contacten of anderzins. Hotels, bijvoorbeeld, worden niet alleen voor het toerisme gebruikt, maar ook voor vele andere mensen, die echter niet onder het hoofdje toerisme vallen: zakenmensen, familie bezoekers, mensen, die een regio bezoeken vanuit hun overheids functie of betrokken zijn bij een universiteit, zijn allemaal voorbeelden hiervan. Vliegtuigen en treinen zijn andere voorbeelden van het feit dat er vele gebruikers van zijn, die niet onder de titel toerisme vallen. Daarnaast zijn er heel veel zaken waar toeristen van genieten, maar die buiten het toerisme staan, zoals elk straatbeeld of landschap (de Gedeelde Belbronnen).

We kunnen ons zelfs afvragen welke deel van een vakantie speciaal voor toeristen ontwikkeld is, en welk deel van de belevingen en ervaringen gebaseerd waren op toevallige BelBronnen, of bronnen, die toch al deel uitmaakten van een infrastructuur van een dorp of stad. We hebben dan allereerst te maken met het type vakantie. Wil men slechts een weekje aan het strand doorbrengen of een ingewikkelde rondreis door een of meerdere landen? Het weekje strand levert veel minder ervaringen op. Men gaat daar dan ook niet direct voor en zelfs het aantal BelBronnen buiten de toeristische attracties om zijn gering, of het zou de plaatselijke discotheek moeten zijn. We kunnen ook zeggen, dat dit soort vakanties niet zo intens zijn en een laag calorisch niveau hebben. Daar tegenover staan uiteraard de vakantie met een hoog BelCal potentieel. Avonturen vakantie en trektochten kunnen hieronder vallen, maar het geldt eigenlijk voor elke vakantie, waar dagelijks zones bezocht worden met een hoge belevingswaarde – dat wil zeggen, dat we het over plaatsen hebben, waar veel te doen is: hoofdBelbronnen, nevenBelbronnen, Gedeelde Belbronnen of met een grote kans op de Toevallige Belbronnen. Vanaf het moment, dat de toerist op staat, totdat hij naar bed gaat, is er wel wat te beleven – zoveel soms, dat hij aan het einde nodig aan vakantie toe is….

De toerist neemt dus, voordat hij zijn vakantiekeuze maakt, de beslissing over het niveau van BelCal opname. Als men natuurgebieden wil bezoeken, dan moet het duidelijk zijn, dat in de omringende infrastructuur er geen bruisend nachtleven te verwachten valt en men ‘s avonds doorgaans moe en voldaan met een goed boek nog wat ontspant. Sommige toeristen lezen veel gedurende hun vakantie, daar zij in hun eigen jachtige leven er niet aan toekomen, maar anderen willen nu juist niet lezen, want dat kunnen ze thuis ook wel. Er zijn toeristen, die graag bezig gehouden willen worden en zelf weining initiatief tonen, in welks geval een bestemming met veel nevenBelbronnen bij de infrastructuur een goede optie zou zijn, zodat de klant niet ver hoeft te gaan om vertier te vinden.

Er zijn ook vele toeristen, die hun vrijheid voorop stellen en het liefst elke dag willen beslissen, wat ze gaan doen. Uiteraard zal dit soort toeristen vrij weinig van tevoren boeken en zwaar leunen op plaatselijke informatie voorziening. Dit soort toeristen geven vaak niet zoveel om de hoofdBelbronnen, maar wel weer om de gedeelde en toevallige Belbronnen.

Afgezien van wat een toerist van tevoren bedenkt wat hij zou willen doen, is er ook het punt wat er in de werkelijkheid gedurende zijn vakantie gebeurt en in hoeverre dit overeenkomt met de verwachting. Heeft men alle belevingen gehad zoals verwacht? Zijn er voldoende BelCal opgenomen om tevreden op de vakantie terug te kunnen kijken? Belangrijk in dit opzicht vormen niet alleen de nevenBelbronnen, maar vooral de gedeelde en toevallige. Alleen de reis naar de bestemming toe levert al vele (vaak kleinere) belevinkjes op, alhoewel die van een oppervlakkig soort zijn en gebaseerd op vluchtige opnames, veel gezichten die men voorbij ziet flitsen of oppervlakkig zijn, omdat men het eigenlijk te druk heeft met te kijken of het wel de goede trein is of dat de “seatbelt is fastened”.

Naast de oppervlakkige Belbronnen is er de BelCal opname door het feit, dat men zich in een regio bevindt, die heel anders is dan de thuisomgeving (een gegeven van het toerisme). Gaat men naar een ‘all-in beach resort’, dan zal de opname van BelCal op grond van plaatselijke zaken veel minder zijn, dan wanneer men met een huurauto zelf door een land reist. In dit laatste geval zal opname van de gedeele Belbronnen of de toevallige hoog zijn – vaak zelfs een stuk hoger dan de ervaringswaarde van hoofd- en nevenbronnen. Het grootste deel van de dag bevindt deze toerist zich tussen de mensen van het land en in het landschap zelf – vandaar. De toerist die dit wil zal een bestemming uitzoeken met hoge gedeelde en toevallige BelCal waardes en uiteraard is de woestijn dan geen goed voorbeeld, maar een stad wel.

Daarnaast is er de mogelijkheid tot sociale ervaringen, die zo belangrijk zijn voor het uiteindelijke waarderings plaatje van een vakantie. Een geheel verregende vakantie kan alleen nog gered worden door de vriendschappen, die men onderweg gesloten heeft – vriendschappen met medereizigers (van eigen of andere nationaliteit) of met plaatselijke mensen. Sociale ervaringen hebben altijd de tendens meer indruk te maken door het communicatie element, wat in deze zin betekent, dat er niet alleen BelCal opgenomen worden, maar dat men ook een uitstoot heeft van reeds opgenomen BelCal (al of niet verwerkt tot een ervaring) tegenover andere mensen, hetgeen een wisselwerking in het leven roept en daarmee een uitwisseling.

Deze website is niet commercieel en genereert geen inkomsten; daarom wordt het op prijs gesteld, wanneer diegenen die de inhoud ervan actief gebruiken (werkzaam in het toerisme, studenten en academici) een vrijwillige donatie maken – klein en symbolisch als die ook mag zijn – door op de DONATE toets te drukken (Paypal systeem) onderaan deze pagina

Alle rechten voorbehouden. De gehele of gedeeltelijke reproductie is verboden zonder de toestemming van Marinus C. Gisolf en zonder bronvermelding

…